DZIWNY PRZYPADEK - RECENZJA ANIMACJI ZBIGNIEWA CZAPLI
„Jedyną stałą rzeczą jest zmiana” – cytat Heraklita z Efezu, który wieńczy animację, jest jednocześnie jej najlepszym podsumowaniem. W „Dziwnym przypadku” pewne jest tylko to, że wszystko zmienia się w jak w kalejdoskopie, a Zbigniew Czapla swoim filmem serwuje widzom wizualny i fabularny zawrót głowy.
Historia w animacji opowiedziana jest za pomocą strumienia świadomości, obrazującego swobodnie łączące się ze sobą myśli, wspomnienia i wątpliwości głównego bohatera. Ze scen, które w pierwszej chwili wydają się być chaotycznie połączone, wyłaniają się uniwersalne rozważania na temat kondycji człowieka. Bohater wraca do etapów w swoim życiu, które miały na niego wpływ: dojrzewanie, miłość, pasje, traumy, wydarzenia historyczne. Animacja pokazuje monotonię i powtarzalność ludzkiego życia, sytuacje od których nie można uciec, porażki, których się nie uniknie i wspomnienia, których nie da się pozbyć. Wszystko to komentuje głos z offu, jednocześnie stawiający pytania o to, po co żyjemy i dokąd zmierzamy.
Kontrolowany chaos panuje także w wizualnej warstwie filmu, która podkreśla nieskrępowany przepływ iluzji mieszanych ze wspomnieniami. W tej przepięknej malarskiej animacji świat przedstawiony wyłania się z delikatnych pociągnięć pędzla i barwnych plam. Realistycznie uchwycone postaci pojawiają się na przemian z abstrakcyjnymi obrazami przyrody. Improwizowane farbami wizje uzupełnia muzyka, której również trudno nadać rytm i przewidzieć kierunek, do którego zmierza.
Wszystkie te elementy składają się na doskonale zrealizowaną, filozoficzną animację. Słyszymy w niej, że życie jest grą i daje do wyboru nieskończoną ilość kombinacji. Tak samo „Dziwny przypadek” – to, z jakim wynikiem się skończy, zależy tylko od interpretacji widza.
Dagmara Marcinek